Want herken je dit?

Elke avond ben je zo moe dat je vroeg naar bed moet. De avonden dat je de energie hebt om van de bank op te staan om vroeg naar bed te gaan, hoop je dat je eindelijk zult slapen. Toch lig je klaarwakker naar het plafond te kijken en val je pas tegen een uur of 4 in slaap. En als de wekker gaat, heb je het gevoel alsof je net in slaap bent gevallen. Je sleept je zelf door de dag heen.

Het overkwam je vroeger nooit, maar de laatste tijd krijg je op je werk af en toe commentaar op wat je gedaan hebt, op foutjes die je in jouw stukken hebt laten sluipen, dingen in jouw agenda die niet kloppen en mails die je niet beantwoord hebt. Dit ben jij niet, maar je overziet het niet meer. Die mist in je hoofd doordat je zo slecht slaapt, zorgt ervoor dat je jezelf niet meer bent in je werk en soms ben je zelfs bang dat je je werk gaat kwijtraken door die stomme slapeloosheid. Zelfs koffie helpt niet!

Thuis zou het steeds gezelliger moeten worden met kinderen die meer zelf kunnen en hun eigen vriendjes meenemen van school. Je partner en jij die wat meer tijd voor elkaar hebben. Maar je bent blij als ze ergens anders spelen zodat jij even rust hebt.

Je snauwt je partner af als je staat te koken. Je jongste vraagt iets aan je en je jaagt hem de keuken uit. Achteraf heb je spijt van dat je uitviel. Je bent gewoon zo moe, dat je niet als jezelf reageert maar als een of andere feeks die je zelf eigenlijk ook niet eens leuk meer vindt.

Je hebt het allemaal geprobeerd, de valeriaan, de melatonine, op een vaste tijd opstaan en naar bed gaan. De huisarts heeft jou niet kunnen helpen. En ook allerlei middeltjes helpen je soms even aan iets betere slaap maar zorgen nog steeds niet voor dat jij weer de vrouw bent die je zou kunnen zijn.

En je bent wanhopig, want je wilt jezelf weer worden. Waar kun je nog naar toe?